Monday, November 3, 2025

యూటా(Utah) - 2025

ఈ పోస్ట్ నేషనల్ పార్క్స్ ప్రయాణం లోని భాగం. ఈ ప్రయాణం మొదటినుండీ చదవాలనుకుంటే ఇక్కడకు, ఇంతకు ముందు భాగం చదవాలంటే ఇక్కడకు వెళ్ళండి.

మా ప్రణాళిక ప్రకారం వెళ్ళాలని అనుకున్న నేషనల్ పార్క్స్ అన్నింటికీ వెళ్ళాము. ఆఖరి రోజు సాయంత్రం నాలుగున్నరకు డ్యురాంగో నుండి ఫ్లైట్ ఉంది. మాంట్ రోజ్ నుండి అక్కడకు మూడు గంటలు ప్రయాణం. అందుకని తీరిగ్గా మధ్యాహ్నం పదకొండున్నరకు బయలుదేరాం. బయలుదేరిన ముప్పావు గంటకు యురే(Ouray) అనే ఊరు వచ్చింది. చుట్టూ కొండలు మధ్యలోని  ఆ ఊరు, కొండల ఒడిలో పసిపాపలా ఉంది. ఆ ఊరిని స్వీట్జర్లాండ్ ఆఫ్ అమెరికా అంటారు. అక్కడి నుండి శాన్ వాన్ పర్వతాల మధ్య ఘాట్ రోడ్ మీద ప్రయాణం. రోడ్ మీద వాహనాలు వెళ్ళదానికి రెండు లైన్స్ తప్ప రోడ్ పక్కన నాలుగడుగుల స్థలం లేదు. ఆ దారిని మిలియన్ డాలర్ హైవే అంటారు. 

దారి పొడవునా ఆ పర్వతాల మీద పసుపు చల్లినట్లు ఆస్పెన్(Aspen), కాటన్ ఉడ్(Cottonwood) ఆకులు ఎంత బావున్నాయంటే మేము ఘాట్ రోడ్ మీద ప్రయాణిస్తున్నామనీ, జాగ్రత్తగా లేకపోతే కార్ లోయలో పడే ప్రమాదం ఉందని కానీ అనిపించలేదు. మా ప్రయాణం ఒక వర్ణ చిత్రం అనుకుంటే ముందు నాలుగు రోజులు వేసిన స్కెచ్ కి ఐదవ రోజు రంగులు వేసినట్లుగా ఉంది ఆ ఘాట్ రోడ్ మీద ప్రయాణం. ఆ ఊరు, ఆ దారి అంత బావుంటాయని తెలుసుంటే మాంట్ రోజ్ నుండి ఉదయాన్నే బయలుదేరే వాళ్ళం. 

అలా అనుకోకుండా నాలుగు రోజులలో ట్రిప్ ప్లాన్ చేసి, యూటా నేషనల్ పార్క్స్, కొలరాడో మిలియన్ డాలర్ హైవె, నవాహో నేషన్ వెళ్ళి వచ్చాం. మొత్తం మీద ఏది నచ్చిందీ అంటే చెప్పడం కష్టమే.

మాన్యూమెంట్ వ్యాలీలో ఆ ఎర్రని కొండలు నచ్చాయి. జ్సయాన్ నేషనల్ పార్క్ లో వెన్నెల్లో చేసిన ప్రయాణం బావుంది. బ్రైస్ కెన్యన్ నేషనల్లో పార్క్ లోని హుడూస్ అందాలు చెప్పనే అక్కర్లేదు. క్యాపిటల్ రీఫ్ నేషనల్లో పార్క్ లో మోర్మన్స్ జీవనోపాధిగా చేసుకున్న ఫ్రూటా ఆదర్శవంతంగా ఉంది. కెన్యన్ లాండ్ నేషనల్లో పార్క్ లో కొండ చెరియ మీద నడక, ఆర్చెస్ నేషనల్ పార్క్ లో సూర్యోదయం మరచిపోలేనివి. బ్లాక్ కెన్యన్ నేషనల్ పార్క్ లో జీవన పోరాటం చేస్తున్న చెట్లు నచ్చేశాయి. ఇలా చెప్పాలంటే చాలా ఉన్నాయి. 
 
బాగా నచ్చింది ఏమిటంటే ఒక పార్క్ నుండి మరో పార్క్ కు వెళ్ళడానికి తీసుకున్న సీనిక్ రౌట్స్.  దారి పక్కన షాప్స్, సైన్ బోర్డ్స్, మొక్కలు, చెట్లు, ఎలక్ట్రిక్ స్థంభాలు మధ్యలో విడిపోయే దారులు ఏవీ లేవు.  ఏ అడ్డంకులూ లేక విశాలంగా కనిపించే మైదానం, అక్కడక్కడా రకరకాల ఆకారాలలో రాళ్ళు, కొండలు. కనీసం సిగ్నల్ కూడా లేదు, దాంతో ఫోన్ కాల్స్, గూగుల్ సర్చ్ ఏమీ లేవు. బయట ప్రపంచంతో పూర్తిగా సంబంధం లేనట్లే. అసలు అమెరికాలోనే ఉన్నామా అనే సందేహం కూడా వచ్చింది. మనసుకు శారీరానికి కావలసినంత విశ్రాంతి. 

చెట్లు, అడవులు అంటే ఎంతో ఇష్టపడే నాకు, ఆ రాళ్ళలో ఏదో తెలియని అందం కనిపించింది.  మరోసారి వెళ్ళే అవకాశం వస్తే కనీసం పది పన్నెండు రోజులైనా ఉండేట్లు వెళ్ళాలి. 

No comments:

Leave your Comment

వాకిట వేసిన ముగ్గును చూసి గుమ్మం దాటి పలకరించే మీ అభిమానానికి నమస్సుమాంజలి.