సంబరం అంబరమైన వేళ

      ఇది నిజమా..నిజంగానేనా, నిజంగా నేనేనా...ఏమిటో కొత్తకొత్తగా... వింతగా... కొండంత ఆనంద౦, ఒకింత ఆశ్చర్యంతో కలసి ఈ చిన్న మదిలో సందడి చేస్తోంది..

     ఈ ఆకాశం ఇంత నీలంగా, నిర్మలంగా ఉందేవిటి...వెండి మబ్బులు ముసిముసి నవ్వులు రువ్వుతూ వెళుతున్నట్లుగా లేవూ...చల్లగాలి మరింత హాయిగా వీస్తోంది. రోజూ చూసే ఈ మందారం ఇవాళ మరింత అందంగా పూసిందే...ఆ రావి చెట్టు ఆకులన్నీ వింత నాట్యం చేస్తున్నట్లుగా ఎలా ఊగుతున్నాయో...గోడమీద కాలెండర్ మీదన్న బోసినవ్వుల పసి పాపలను చూస్తోంటే కలిగిన పరవశం, మది దాటి అంబరాన ఇంద్రధనస్సై మెరిసింది.

     ఆ నాటి ఆ ఆనందం విహంగమై ఎగురి విహ౦గలో వాలింది.

నా కవిత ప్రచురించిన విహంగ సంపాదకులకు బ్లాగ్ముఖంగా ధన్యవాదాలు తెలుపుకుంటున్నాను.

మధురమైన సంగతేదో

ఎదనుచేరి మురిసింది!

ఎన్నడూ ఎరుగనిది

ఏమిటో ఈ భావం!

నన్ను నాకే కొత్తగ చూపే

ఓ వింత యోగం!

నీటిని తనలో నింపుకున్న

నీలిమేఘపు పరవశమా!

చినుకు బరువును మోసే వేళ

ముత్తెపుచిప్ప తన్మయమా!

అంకురాన్ని దాచుకున్న

తొలిబీజపు మైమరుపా!

కొత్త చివురులు తొడుగుతున్న

హరిద్రువపు పులకి౦తా!

మది దాగని భావమొకటి

పెదవిన పువ్వై విరిసింది!

ఒడినిండే సంబరమేదో

అ౦బరమై నిలిచింది!!