ఇవి కథలు కావు సుధామూర్తి గారు మనకు అందించిన మానవత్వపు పరిమళాలు. ఇందులో చాలా వరకు తనవి, తను కలిసిన వారివి అనుభవాలట.
తమకు ఎటువంటి సంబంధమూ లేని పిల్లలను తమ స్వంత పిల్లలతో పాటుగా పెంచడం, పేదవారి మృతదేహాలకు అంత్యక్రియలు జరిపించడం, పరుల కోసం కూరగాయలను పండించడం, ఒక పేద వనిత తన స్వంత సంపాదనతో ఊరి కోసం చెరువు తవ్వించడం, ఇవన్నీ కూడా ప్రతిఫలాపేక్ష, చప్పట్ల మీద వ్యామోహమూ లేకుండా చేయడం. ఇలాంటివన్నీ మనకు ఈ పుస్తకంలో కనిపిస్తాయి.
‘Sticky Bottoms’, ‘Too many Questions’, ‘Foot in the Mouth’, ‘Lazy Potrado’ లాంటి కథలు చదివితే ఎలా ఉండకూడదో తెలుస్తుంది.
‘Sraddha’ కథలో ఆచారాలు, సాంప్రదాయాలను గుడ్డిగా పాటించక తర్కంతో ఎలా అర్థం చేసుకోవాలో చెప్పిన ఉపకథ చాలా బావుంది.
గుర్రాన్ని గాడిదనూ ఒకే గాటికి కట్టకుండా సందర్భాన్ని బట్టి పరిస్థితిని ఎలా అర్థం చేసుకోవాలో 'A Mother’s Love' కథలో చక్కగా వివరించారు.
‘Do you Remember’ కథలో ట్యూరింగ్ అవార్డ్ గ్రహీత రాజ్ రెడ్డి గారు ఇలా అంటారు. “Whenever I get a prize, I always know that only some people will remember this and that too for only a short time. There is nothing great about it. My prize is that I enjoyed my work.”
“Those people might not have achieved anything in the eyes of the world. But they made you secure and confident. They made you feel like a rockstar. They gave you strength, courage and values. They are the true prizes in your life and you should always cherish them.”
సుధామూర్తి గారు చివరలో చెప్పిన వాక్యాలు నాకు చాలా నచ్చాయి.
"I usually never know the real opinion of most people I converse with. The reason is that people whom I do not give money criticize me and people who hope to receive money from me say that I am great. So I have made many enemies and only a few friends. Now I understand why people at the top are always lonely”.
"Poverty does not mean just a lack of money but also a lack of confidence. Money can be earned in life but confidence is easy to lose and very hard to gain back."
ఆఖరలో తాను జీవితంలో నేర్చుకున్న పాఠాలను చెప్పి ఈ పుస్తకం ముగించారు.
ఇంగ్లీష్ పుస్తకాలు చదవడం అలవాటు లేని వారు కూడా సులభంగా చదువగలిగేలా కథలన్నీ తేలికైన భాషలో చక్కగా ఉన్నాయి.
