"అనగనగనగా ఒక ఊర్లో ఒక అవ్వ ఉండేది. ఆ అవ్వ ఒకరోజు బావి గట్టుమీద కూర్చుని బట్టలు కుడుతోంది." ఓ రోజు రాత్రి భోజనాలయ్యాక పిల్లలిద్దరికీ కథ చెప్తోంది అమ్మ.
"అప్పుడు సూది జారి బావిలో పడిపోయింది. ఆ సూది ఎలా బయటకు వస్తుంది?" పిల్లల వైపు చూస్తూ ఆడిగింది.
"పెద్ద మాగ్నెట్ కి తాడు కట్టి బావిలో వేస్తే వస్తుంది." చిట్టితల్లి సమాధానం.
"బావి అడుగునంతా బురద, ఇసుక, ఇనుప ముక్కలు, చిన్నచిన్న రాళ్ళు అన్నీ ఉంటాయి కదా! దొరకడం చాలా కష్టం"
"బావిలోకి జంప్ చేసి వెతికితే దొరుకుతుంది" గర్వంగా అక్క వైపు చూశాడు పండు.
"చిన్న సూది కార్పెట్ మీద పడితేనే కనిపించదు ఇక బావిలో ఎలా దొరుకుతుంది పండూ?"
"బావిలో నీళ్ళన్నీ బయటకు పంప్ చేస్తే కనిపిస్తుంది" చెప్పి౦ది చిట్టితల్లి
"నీళ్ళన్నీ పంప్ చేసినా కింద బురదలో కూరుకుని ఉంటుంది కాని కనిపించదు."
"దెన్ హౌ?" ఆలోచనలో పడ్డాడు పండు.
నాన్న ఈ కథనంతా ఆసక్తిగా వింటున్నాడు. చిన్నప్పుడు చాలా సార్లే విన్నాడీ కథ, కాని "ఊ అంటే వస్తుందా? ఆ అంటే వస్తుందా" అ౦టూ పెద్ద వాళ్ళు ఆట పట్టించడమే అతనికి తెలుసు. నిజంగా బయటకు తీసే ఉపాయం చెప్తుందేమో అనుకుంటూ చేసే పని ఆపేసి మరీ వాళ్ళ సంభాషణ వింటున్నాడు.
"సూదిని ఫైండ్ చేసే స్పెషల్ టూల్స్ ఏమైనా ఉన్నాయా?" అడిగింది చిట్టితల్లి.
"ప్చ్.." పెదవి విరిచింది అమ్మ.
"ఐ నో" అరిచాడు పండు.
"ఏమిటో చెప్పూ" అక్కకు కూడా త్వరగా తెలుసుకోవాలని కుతూహలం.
"సూదికి దారం ఉందిగా అది ఫ్లోట్ అవుతుంది కదమ్మా" గారంగా అమ్మ ఒళ్ళో పడుకుని ఆమె గాజులతో ఆడుకుంటూ చెప్పాడు.
"ఒట్టి దారమే అయితే ఫ్లోట్ అవుతుంది పండూ. కాని సూది బరువు కదా సూదితో పాటు దారం కూడా మునిగి పోయింది ."
"బావి అడుగున ఫిల్టర్ ఉంటుందా పడినవన్నీ బయటకు తెచ్చుకోవడానికి" చిట్టితల్లి ప్రశ్న.
"అలాంటివి ఏమీ ఉండవు"
"అయితే వాటర్ అంతా బయటకు పంప్ చేయడమే బెస్ట్ ఆప్షన్" ఓ నిర్ణయానికి వచ్చేసింది చిట్టితల్లి.
"ఆ అవ్వకు నీళ్ళన్నీ బయటకు తోడే శక్తి లేదు. పైగా ఎంత తోడినా మళ్ళీ నీరు ఊరుతూనే ఉంటాయి" తనకు తెలియకుండా నాన్న కూడా వాళ్ళ కథలోకి వచ్చేశాడు.
"సం హౌ షి నీడ్స్ టు ఫైండ్ ఇట్, డాడ్" నాన్నను చూడగానే చిట్టితల్లి భాష మారింది.
వాళ్ళ మాటలకు నవ్వింది అమ్మ. "ఏం చేసినా దొరకదు నాన్నా అది"
"మరి?" పండు
"కొన్ని థింగ్స్ అంతే. ఒకసారి జారిపోయాక మళ్ళీ దొరకవు"
"బట్...బట్, అవ్వకి సూది కావాలి గామ్మా" పండుకు అమ్మ చెప్పిన ముగింపు నచ్చలేదు.
"కావాలి. అవ్వ బావిలోకి ఒకసారి దీర్ఘంగా చూసి నిట్టూర్చి, మౌనంగా ఇంట్లోకి వెళ్ళి ఇంకో సూది తెచ్చుకుని మళ్ళీ కుట్టడం మొదలుపెట్టింది."
"ఆ" ఆశ్చర్య పోయాడు పండు.
"కాని పాత సూదే బావుంటుంది కదా! ఐ కాంట్ ఫర్గెట్ ది ఓల్డ్ వన్స్"
"మరచిపోవడం ఎందుకు? మంచి జ్ఞాపకంగా గుర్తు పెట్టుకుంటే సరి. అయితే దాని గురించే ఆలోచిస్తూ కూర్చుంటే పోయిన సూది తిరిగి రాదు, కుట్టడమూ పూర్తవదు"
"సో వుయ్ నీడ్ టు లెట్ ఇట్ గో అఫ్ థింగ్స్" ఆలోచిస్తూ చెప్పింది చిట్టితల్లి.
"ఎగ్జాట్లీ" చెప్పాడు నాన్న.
"నాట్ ఓన్లీ థింగ్స్ బట్ పీపుల్ టూ" ముక్తాయించింది అమ్మ.
"అప్పుడు సూది జారి బావిలో పడిపోయింది. ఆ సూది ఎలా బయటకు వస్తుంది?" పిల్లల వైపు చూస్తూ ఆడిగింది.
"పెద్ద మాగ్నెట్ కి తాడు కట్టి బావిలో వేస్తే వస్తుంది." చిట్టితల్లి సమాధానం.
"బావి అడుగునంతా బురద, ఇసుక, ఇనుప ముక్కలు, చిన్నచిన్న రాళ్ళు అన్నీ ఉంటాయి కదా! దొరకడం చాలా కష్టం"
"బావిలోకి జంప్ చేసి వెతికితే దొరుకుతుంది" గర్వంగా అక్క వైపు చూశాడు పండు.
"చిన్న సూది కార్పెట్ మీద పడితేనే కనిపించదు ఇక బావిలో ఎలా దొరుకుతుంది పండూ?"
"బావిలో నీళ్ళన్నీ బయటకు పంప్ చేస్తే కనిపిస్తుంది" చెప్పి౦ది చిట్టితల్లి
"నీళ్ళన్నీ పంప్ చేసినా కింద బురదలో కూరుకుని ఉంటుంది కాని కనిపించదు."
"దెన్ హౌ?" ఆలోచనలో పడ్డాడు పండు.
నాన్న ఈ కథనంతా ఆసక్తిగా వింటున్నాడు. చిన్నప్పుడు చాలా సార్లే విన్నాడీ కథ, కాని "ఊ అంటే వస్తుందా? ఆ అంటే వస్తుందా" అ౦టూ పెద్ద వాళ్ళు ఆట పట్టించడమే అతనికి తెలుసు. నిజంగా బయటకు తీసే ఉపాయం చెప్తుందేమో అనుకుంటూ చేసే పని ఆపేసి మరీ వాళ్ళ సంభాషణ వింటున్నాడు.
"సూదిని ఫైండ్ చేసే స్పెషల్ టూల్స్ ఏమైనా ఉన్నాయా?" అడిగింది చిట్టితల్లి.
"ప్చ్.." పెదవి విరిచింది అమ్మ.
"ఐ నో" అరిచాడు పండు.
"ఏమిటో చెప్పూ" అక్కకు కూడా త్వరగా తెలుసుకోవాలని కుతూహలం.
"సూదికి దారం ఉందిగా అది ఫ్లోట్ అవుతుంది కదమ్మా" గారంగా అమ్మ ఒళ్ళో పడుకుని ఆమె గాజులతో ఆడుకుంటూ చెప్పాడు.
"ఒట్టి దారమే అయితే ఫ్లోట్ అవుతుంది పండూ. కాని సూది బరువు కదా సూదితో పాటు దారం కూడా మునిగి పోయింది ."
"బావి అడుగున ఫిల్టర్ ఉంటుందా పడినవన్నీ బయటకు తెచ్చుకోవడానికి" చిట్టితల్లి ప్రశ్న.
"అలాంటివి ఏమీ ఉండవు"
"అయితే వాటర్ అంతా బయటకు పంప్ చేయడమే బెస్ట్ ఆప్షన్" ఓ నిర్ణయానికి వచ్చేసింది చిట్టితల్లి.
"ఆ అవ్వకు నీళ్ళన్నీ బయటకు తోడే శక్తి లేదు. పైగా ఎంత తోడినా మళ్ళీ నీరు ఊరుతూనే ఉంటాయి" తనకు తెలియకుండా నాన్న కూడా వాళ్ళ కథలోకి వచ్చేశాడు.
"సం హౌ షి నీడ్స్ టు ఫైండ్ ఇట్, డాడ్" నాన్నను చూడగానే చిట్టితల్లి భాష మారింది.
వాళ్ళ మాటలకు నవ్వింది అమ్మ. "ఏం చేసినా దొరకదు నాన్నా అది"
"మరి?" పండు
"కొన్ని థింగ్స్ అంతే. ఒకసారి జారిపోయాక మళ్ళీ దొరకవు"
"బట్...బట్, అవ్వకి సూది కావాలి గామ్మా" పండుకు అమ్మ చెప్పిన ముగింపు నచ్చలేదు.
"కావాలి. అవ్వ బావిలోకి ఒకసారి దీర్ఘంగా చూసి నిట్టూర్చి, మౌనంగా ఇంట్లోకి వెళ్ళి ఇంకో సూది తెచ్చుకుని మళ్ళీ కుట్టడం మొదలుపెట్టింది."
"ఆ" ఆశ్చర్య పోయాడు పండు.
"అయితే పాత సూది పోయినట్లేనా? అవ్వదానికోసం వెతకలేదా?" అడిగింది చిట్టితల్లి. ఆమెకు ఏ వస్తువు పారేయడం ఇష్టం ఉండదు. తన ప్రీస్కూల్ బొమ్మలు, విరిగి పోయినవి కూడా ఇంకా తనదగ్గర ఉన్నాయి.
"పోగొట్టుకున్న సూదే కావాలని పట్టుబడితే. అది దొరకొచ్చేమో కాని దాన్ని వెతికే ప్రయత్నంలో చాలా నష్టపోవాల్సి వస్తుందని అవ్వకి బాగా తెలుసు" చెప్పింది అమ్మ. "కాని పాత సూదే బావుంటుంది కదా! ఐ కాంట్ ఫర్గెట్ ది ఓల్డ్ వన్స్"
"మరచిపోవడం ఎందుకు? మంచి జ్ఞాపకంగా గుర్తు పెట్టుకుంటే సరి. అయితే దాని గురించే ఆలోచిస్తూ కూర్చుంటే పోయిన సూది తిరిగి రాదు, కుట్టడమూ పూర్తవదు"
"సో వుయ్ నీడ్ టు లెట్ ఇట్ గో అఫ్ థింగ్స్" ఆలోచిస్తూ చెప్పింది చిట్టితల్లి.
"ఎగ్జాట్లీ" చెప్పాడు నాన్న.
"నాట్ ఓన్లీ థింగ్స్ బట్ పీపుల్ టూ" ముక్తాయించింది అమ్మ.
