రోమ్ లో ఉదయం ఆరుగంటలకు ట్రైన్ ఎక్కితే నేపల్స్ చేరేసరికి ఏడుంబావు అయింది. దగ్గరలో ఉన్న ఫార్మసీలో సామన్లు పెట్టేసి, పంపేకు కంపానియా ఎక్స్ప్రెస్ లో వెళ్ళాము ప్రయాణము నలభై ఐదు నిముషాలు.
పంపే ట్రెయిన్ స్టేషన్ నుండి బయటకు రాగానే శిధిలాల దగ్గరకు వెళ్ళే బస్ సిద్దంగా ఉంది. ఆ బస్ లో వెళ్ళి శిధిలాల దగ్గర దిగాము, ఒకవైపు పెద్ద గెట్ దాని ఎదురుగా కఫే ఉంది. మేము కూడా అప్పటి వరకు ఏమీ తినలేదుగా అక్కడే లెమన్ క్రొషంట్స్, ఫ్రెష్ ఆరంజ్ జ్యూస్ తీసుకున్నాము. అంత రుచికరమైన ఆరంజ్ జ్యూస్ ఎక్కడా తాగలేదనిపించింది.
మా బ్రేక్ ఫాస్ట్ పూర్తయ్యే సరికి టూర్ గైడ్ వచ్చారు. తను ఆర్కియాలజిస్ట్ అక్కడ యూనివర్సిటీలో రీసెర్చ్ చేస్తున్నారు. గేట్ దగ్గర సెక్యూరిటీ ముగించుకుని లోపలకు వెళ్ళాము. శిధిలాలు అంటే ఏవో పడిపోయిన గోడలు, రాళ్ళు ఉంటాయేమో అనుకున్నాము కానీ, భూస్థాపితమయిన ఊరు యధావిధిగా ఉండడం ఆశ్చర్య౦ అనిపించింది.
ఊరి లోకి వెళ్ళగానే వీధి వైపుకు షాప్స్, వాటి వెనుకగా ఇళ్ళు ఉన్న ఆనవాళ్ళు కనిపించాయి. అది మామూలే కదా! కానీ ఆశ్చర్యంగా అనిపించింది ఏమిటంటే ఆ షాప్స్ కు ఉన్న స్లైడింగ్ డోర్స్. ప్రస్తుతం అక్కడ తలుపులు లేవు కానీ అలా ఉండేవనడానికి గుర్తులు మాత్రం ఉన్నాయి. వీధిలో రాళ్ళ మీద బండ్లు వెళ్ళే వనడానికి గుర్తుగా చాళ్ళు, వీధి దాటాడానికి స్టెప్పింగ్ స్టోన్స్ కనిపిస్తున్నాయి.
టౌన్ ప్లానింగ్ ప్రకారం కట్టినట్లున్నారు. పొడవైన రోడ్స్, పక్కనే నడవడానికి దారి, దారి పక్కనే క్రమ పద్దతిలో కట్టిన ఇళ్ళు ఉన్నాయి.
ఇంటి ముందు మొజాయిక్ తో వేసిన బొమ్మలు, గది గోడల మీద వేసిన పెయింటింగ్స్, కొన్ని ఇళ్ళలో ఇంటి మధ్యలో తోట, నీళ్ళు కోసం వేసిన పైపులు, రెస్టరెంట్స్, స్నాన వాటికలు, యాంపిథియేటర్, చర్చ్ లు, పశువుల శాలలు, అప్పట్లోనే ఇంత నాగరికంగా ఉండేవారా అని ఆశ్చర్యం వేసింది
ఊరి మధ్యలో పెద్ద ఫోరం ఉంది. అడ్మినిస్ట్రేటివ్ బిల్డింగ్, టెంపుల్స్, షాప్స్, మార్కెట్ లాంటివి ఉండేవనడానికి గుర్తులు ఉన్నాయి. అక్కడ రోమన్ ప్రభావానికి గుర్తుగా ఎత్తైన స్తంభాలు, ఆంపిథియేటర్ ఉన్నాయి. అక్కడ కూడా గ్లాడియేటర్ ఫైట్స్ జరిగేవట.
అక్కడకు నుండి విసూవియస్ పర్వతం కనిపిస్తూ ఉంది. ఆ పర్వతం వలన ఊరు సుభిక్షంగా ఉంటుందని ఆ పర్వతాన్ని దైవంగా భావించేవారట. అలాంటిది ఊహించని విధంగా ప్రమాదం అక్కడి నుండే సంభవించింది. తవ్వకాలలో ఒక దగ్గర ఆడవాళ్ళ, పిల్లల అస్థిపంజరాలు, ఒక దగ్గర మొగవారి అస్థిపంజరాలు దొరికాయట. దానిని బట్టి వారు ప్రాణ రక్షణ కోసం చేసిన ప్రయత్నాలను అర్థం చేసికోవచ్చు. ఇప్పటికీ అక్కడ తవ్వకాలు జరుగుతూనే ఉన్నాయి, శిధిలాలను బయటకు తీస్తూనే ఉన్నారు.
టూర్ పూర్తయి మేము బయటకు వచ్చేటప్పటికి పన్నెండయింది. ఎదురుగా ఉన్న రెస్టరెంట్లోనే పిజ్జా, వెజిటబుల్ సూప్, ఆరంజ్ జ్యూస్ తీసుకున్నాము.
అక్కడకు దగ్గరలోనే హెర్క్యులేనియమ్ అనే ప్రాంతంలో కూడా ఇలాంటి శిథిలాలే ఉన్నాయి, అక్కడ పట్టణ నిర్మాణం ఇంకా బావుంటుందానడాని తెలిసి, ఎలాగూ ఇంత దూరం వచ్చా౦, అది కూడా చూసి వెళ్ళాలని అనుకున్నాము. ట్రైన్ లో ప్రయాణం ఇరవై నిముషాలే, టికెట్ ఐదు యూరోలు. ట్రైన్ కూడా త్వరగానే దొరికింది, ఒకటిన్నర కల్లా హర్క్యులేనియమ్ స్టేషన్లో దిగాము. అక్కడి నుండి పావు గంట నడిస్తే శిథిలాల దగ్గరకు వెళ్ళవచ్చు అని తెలిసి నడవడం మొదలుపెట్టాము కానీ, ఇంకా ఎక్కువ సమయమే పట్టింది. మిట్ట మధ్యాహ్నం ఎండలో నడవడం కాస్త కష్టంగానే అనిపించింది.
అక్కడ ఎంట్రన్స్ టికెట్ తో పాటు ఆడియో టూర్ కూడా తీసుకున్నాము. ఈ ఊరు పంపే లాగా ఎత్తులో కాకుండా భూమికి యాభై అడుగుల లోతులో ఉంది. పై నుండి చూస్తే ఊరు మొత్తం కనిపిస్తోంది. అది పంపే అంత పెద్దది కాదు, సందర్శకులు కూడా ఎక్కువ మంది లేరు. అక్కడ ఇంటి గోడల మీద పెయింటింగ్స్ స్పష్టంగా కనిపినస్తున్నాయి. వాళ్ళు వాడిన చెక్క సామన్లు, పిండి మిల్లులు, స్నాన వాటికలూ చూస్తుంటే అది ధనవంతుల ఊరని అర్థం అవుతోంది. ఎండలో ఉదయం నుండీ తిరుగుతూ ఊదడం వలన బాగా అలసట అనిపించి ఒక గంట కంటే ఎక్కువ సేపు అక్కడ ఉండలేకపోయాము.
స్టేషన్ కు వచ్చి ట్రైన్ లో నేపల్స్ కు బయలుదేరాము. ఆ ట్రైన్ చాలా రష్ గా ఉంది. నేపల్స్ స్టేషన్ నుండి మేము లగేజ్ ఉంచిన ఫార్మసీకి వెళ్ళి, మేము వెళ్ళవలసిన అడ్రస్ కు ఎలా వెళ్ళాలని ఫార్మసిస్ట్ ని అడిగాము. టాక్సీలో వెళ్ళడం సులువు అనీ, కానీ నేపల్స్ లోని టాక్సీ డ్రైవర్స్ ఇంగ్లీష్ లో మాట్లాడడం తక్కువని తనే టాక్సీ బుక్ చేసారు. అక్కడి నుండి ఇరవై నిముషాలలో మేము తీసుకున్న ఎయిర్బిఅండ్బి కి వెళ్ళాము.
తరువాత రోజు ఉదయం ఆరుగంటలకే ఫ్లైట్ ఉండడంతో ఎయిర్పోర్ట్ కు నడిచే దూరంలో ఉన్న టెర్మినల్ వన్ అపార్ట్మెంట్ తీసుకున్నాము. టాక్సీ దిగి తలుపు దగ్గర ఉన్న ఎలక్ట్రిక్ కీ పాడ్ లో కోడ్ ఎంటర్ చేస్తే ఫ్రంట్ డోర్ ఓపెన్ అయింది. మూడు బెడ్రూమ్ ఉన్న ఫ్లాట్ లో మాకు ఒక గది ఇచ్చారు. మిగిలిన రెండూ కూడా ఇలా రెంట్ కు ఇచ్చేవే. ఆటాచ్డ్ బాత్ తో శుభ్రంగా ఉందా గది. షాంపూ, సోప్ టవల్స్ అన్నీ ఉన్నాయి.
పద్నాలుగు రోజుల ప్రయాణంలో బాగా అలసట అనిపించింది ఆ రోజే. స్నానాలు చేసి రెండు గంటలు ఒళ్ళు తెలియకుండా నిద్రపోయాం. లేచాక డిన్నర్ కి వెళ్ళడానికి చూస్తే దగ్గరలో ఎక్కడా రెస్టరెంట్స్ లేవు. ఎయిర్ పోర్ట్ కే వెళ్ళి అక్కడే డిన్నర్ చేసాం.
ఉదయం నాలుగు గంటలకే చెక్ అవుట్ చేసి ఎయిర్పోర్ట్ కు వెళ్ళిపోయాము. ఇటలీ వెళ్ళేవారు ఎక్కువగా నేపల్స్, మిలాన్ కు వచ్చి అక్కడి నుండి టూర్ మొదలు పెడుతుంటారు. అందువలన ఈ రెండు ఎయిర్ పోర్ట్స్ లో ప్రయాణీకులు ఎక్కువగా ఉంటారు. మేము సూట్ కేస్ లు చెకిన్ చేద్దామని అనుకున్నాం కానీ, చెకిన్ లైన్ పెద్దదిగా ఉంది. సెక్యూరిటీ చెక్ లైన్ కూడా చాలా పెద్దదిగా ఉంది. లేట్ అవుతుందేమో అనుకున్నాము కానీ, చిన్న ఎయిర్ పోర్ట్ అయినా అక్కడ స్టాఫ్ అంతా సమర్ధవంతంగా పని చేస్తున్నారు. అక్కడ పాస్పోర్ట్ కాకుండా బోర్డింగ్ పాస్ స్కాన్ చేసి లోపలకు వెళ్ళిపోయే ఏర్పాటు చేసారు. దాంతో లైన్స్ త్వరగానే కదిలాయి.
నేపల్స్ నుండి మ్యునిక్, మ్యూనిక్ నుండి వాషింగ్టన్ డిసి, అక్కడి నుండి చార్లెట్ కు వచ్చేసరికి రాత్రి తొమ్మిది గంటలయింది. అలా మా యూరప్ ప్రయాణం ముగిసింది. కానీ ఈ ట్రావెలాగ్ పూర్తి కావడానికి మాత్రం రెండు సంవత్సరాలు పట్టింది.
ఈ ప్రయాణంలో ముందుగా మేము అనుకున్నవీ అక్కడ జరిగినవీ అన్నీ తరువాత పోస్ట్ లో చెప్తాను.
