“అంతా భ్రాంతియేనా జీవితానా వెలుగింతేనా”
“ఆశా నిరాశేనా మిగిలేది చింతేనా....అంతా..”
“అబ్బా...ఆపండీ, ఇంత విషాదగీతమా?”
“మా మీద ఎంతటి ప్రేమ దేవేరీ! మా గానములోని విషాదము మిమ్ము కదిలించినదా?”
“గానములోన రాగము, గళమున మాధుర్యము లోపించినవి ప్రాణనాధా....ఇంతకూ ఆ గీతమాలపించిన కారణంబెట్టిది?”
“హా.....దేవీ కారణము నడుగుచు౦టివా! మా ప్రాణేశ్వరి బ్లాగోగుల మాయలో నుండి మా బాగోగులు మరచిన, మేమిక ఏలాటి పాటలు పాడగలము దేవేరీ..”
"శివ శివా... ఈ అపవాదు మాకేల? ఇదంతా చవితి చంద్రుని గాంచిన దోషము కాబోలు....”ఇంతకూ మా వలన జరిగిన అపరాధము యేమియో సెలవీయుము స్వామీ..”
“ఈ దేవేరి వంటింటి సామ్రాజ్యమునేలి ఎన్ని యుగములైనది?....అ౦దునూ మా అనుంగు చెక్కలను సృష్టించి ఎన్ని దినములైనదియో జ్ఞాపకముయున్నదా దేవీ?”
ఓ శ్రీవారికి ‘చెక్కల’ మీద మనసాయనా....లేశమాత్రము ఆలసించక మొదలిడుదును...
“మేము చెంతనేయుండి మీ తయారీ విధంబును గాంచవచ్చునా.. మీ సృష్టి యందు మాకాసక్తి బహుమెండుగ నున్నది.”
“అటులనే స్వామీ కాంచవచ్చును, చేయందించ వచ్చును కూడా...”
కాంతులీను స్టీలు గిన్నెయందు పచ్చని శనగపప్పును, తగినంత జలమును ఉంచిన అవి కొంతసేపు ముచ్చటించుకొనును. అవ్విధ౦భుగనే సగ్గుబియ్యము, మజ్జిగ కలయికకు కూడా ఏర్పాట్లు గావి౦చవాలయును.
“స్వామీ మన 'హిమసందుక' నందు బందీలైయున్న ‘చక్కనైన మిరపకాయల’కు, ‘సొగసరి అల్లము’నకు బంధ విముక్తము గావి౦పుడు.”
“అటులనే దేవీ..”
మేము వయ్యారాల జీలకర్రతో వాటిని కలిపి ఈ రాతిబండలో వేసి.....
“దేవీ... ఆకుపచ్చని వర్ణములో బహు సుందరముగ నున్నది ఈ మిశ్రమము. ఆ, అటుపిమ్మట?”
పండు వెన్నెల వంటి బియ్యప్పిండికి నవనీతమును జోడించి మిగిలిన దినుసులన్నియు కలిపి చక్కని గోపురము నిర్మి౦పవలెను. సైంధవ లవణము బహు ముఖ్యము సుమా!
“దేవేరీ మా మాతామహులు ఇందున ఉల్లి, వేరుసెనగ లను కూడా జోడి౦చెదరు.”
మీకవి ప్రియములైన మాకునూ ప్రియములే...అటులనే కానింతుము.
చిన్ని చిన్ని కుడుములను వరుసగా నమర్చి వాటిని సుతారముగా గిన్నెతో......
“వా..దేవీ వా.. ఆహా! ఏమి మీ చేతి మహత్యము, కుడుములు అందమైన చందమామలైపోయెనే .. భళి దేవీ..భళి."
“స్వామీ మనమిప్పుడు యమధర్ముల వారి కార్యమొనరించవలె.”
“ఏమది దేవీ?”
"వేడి వేడి నూనెలో వీటిని పడవేయాలి స్వామీ.”
“అంత అపరాధమూలేమి చేసినవి దేవీ?”
“పూర్వజన్మ కర్మఫలము స్వామీ, దోషపరిహారార్ధము.”
“అటులనా.... అయినాచో వేగిరము కానిమ్ము.”
“దేవేరీ ఈ పరిసరములలో అమృతము లేదు కదా”
“లేదు నాధా.”
“మరి ఈ చెక్కలకా రుచియేల అబ్బినది?”
“ఊరుకోండి మీరు మరీనూ....”
“ఏమైంది తమరికివాళ?”
“ఆశా నిరాశేనా మిగిలేది చింతేనా....అంతా..”
“అబ్బా...ఆపండీ, ఇంత విషాదగీతమా?”
“మా మీద ఎంతటి ప్రేమ దేవేరీ! మా గానములోని విషాదము మిమ్ము కదిలించినదా?”
“గానములోన రాగము, గళమున మాధుర్యము లోపించినవి ప్రాణనాధా....ఇంతకూ ఆ గీతమాలపించిన కారణంబెట్టిది?”
“హా.....దేవీ కారణము నడుగుచు౦టివా! మా ప్రాణేశ్వరి బ్లాగోగుల మాయలో నుండి మా బాగోగులు మరచిన, మేమిక ఏలాటి పాటలు పాడగలము దేవేరీ..”
"శివ శివా... ఈ అపవాదు మాకేల? ఇదంతా చవితి చంద్రుని గాంచిన దోషము కాబోలు....”ఇంతకూ మా వలన జరిగిన అపరాధము యేమియో సెలవీయుము స్వామీ..”
“ఈ దేవేరి వంటింటి సామ్రాజ్యమునేలి ఎన్ని యుగములైనది?....అ౦దునూ మా అనుంగు చెక్కలను సృష్టించి ఎన్ని దినములైనదియో జ్ఞాపకముయున్నదా దేవీ?”
ఓ శ్రీవారికి ‘చెక్కల’ మీద మనసాయనా....లేశమాత్రము ఆలసించక మొదలిడుదును...
“మేము చెంతనేయుండి మీ తయారీ విధంబును గాంచవచ్చునా.. మీ సృష్టి యందు మాకాసక్తి బహుమెండుగ నున్నది.”
“అటులనే స్వామీ కాంచవచ్చును, చేయందించ వచ్చును కూడా...”
* * *
* * *
కాంతులీను స్టీలు గిన్నెయందు పచ్చని శనగపప్పును, తగినంత జలమును ఉంచిన అవి కొంతసేపు ముచ్చటించుకొనును. అవ్విధ౦భుగనే సగ్గుబియ్యము, మజ్జిగ కలయికకు కూడా ఏర్పాట్లు గావి౦చవాలయును.
“స్వామీ మన 'హిమసందుక' నందు బందీలైయున్న ‘చక్కనైన మిరపకాయల’కు, ‘సొగసరి అల్లము’నకు బంధ విముక్తము గావి౦పుడు.”
“అటులనే దేవీ..”
మేము వయ్యారాల జీలకర్రతో వాటిని కలిపి ఈ రాతిబండలో వేసి.....
“దేవీ... ఆకుపచ్చని వర్ణములో బహు సుందరముగ నున్నది ఈ మిశ్రమము. ఆ, అటుపిమ్మట?”
పండు వెన్నెల వంటి బియ్యప్పిండికి నవనీతమును జోడించి మిగిలిన దినుసులన్నియు కలిపి చక్కని గోపురము నిర్మి౦పవలెను. సైంధవ లవణము బహు ముఖ్యము సుమా!
“దేవేరీ మా మాతామహులు ఇందున ఉల్లి, వేరుసెనగ లను కూడా జోడి౦చెదరు.”
మీకవి ప్రియములైన మాకునూ ప్రియములే...అటులనే కానింతుము.
చిన్ని చిన్ని కుడుములను వరుసగా నమర్చి వాటిని సుతారముగా గిన్నెతో......
“స్వామీ మనమిప్పుడు యమధర్ముల వారి కార్యమొనరించవలె.”
“ఏమది దేవీ?”
"వేడి వేడి నూనెలో వీటిని పడవేయాలి స్వామీ.”
“అంత అపరాధమూలేమి చేసినవి దేవీ?”
“పూర్వజన్మ కర్మఫలము స్వామీ, దోషపరిహారార్ధము.”
“అటులనా.... అయినాచో వేగిరము కానిమ్ము.”
“దేవేరీ ఈ పరిసరములలో అమృతము లేదు కదా”
“లేదు నాధా.”
“మరి ఈ చెక్కలకా రుచియేల అబ్బినది?”
“ఊరుకోండి మీరు మరీనూ....”
