"ఇలా ఎందుకు జరిగింది?" ఏదో ఒక సందర్భంలో ఈ ప్రశ్న రాకమానదు. ఎక్కువగా పరిస్థితులు అనుకూలించనప్పుడే, "అరెరే ఎందుకిలా జరిగింది?" అనుకుంటూ ఉంటాం. "ఇలా జరగడానికి కారణాలు ఏమిటి?" అని ఆలోచించడం ఓ పధ్ధతి. అయితే చాలా సార్లు ఈ ఆలోచన రాకముందే, అసలే ఆలోచనా రాకముందే చటుక్కున అడుగు ముందుకు వేసి, తీరిగ్గా "అడుసు తొక్కనేల కాలు కడగనేల" అని వాపోతూ ఉంటాం. ఆ తరువాత ఎప్పటికో తెలివొచ్చి "అసలు ఇది ఎలా జరిగింది!" అని ఆశ్చర్యపోతాం. అప్పటికే జరగాల్సిన అనర్ధాలు జరిగిపోతాయి.
అనుభవపూర్వకంగా తెలుసుకున్నదేమిటంటే ఎందుకో ఒకందుకు కొన్ని జరుగుతాయి. వాటిలో మన ప్రమేయం ఏమీ ఉండదు, కాబట్టి ఆ ప్రశ్న పక్కన పెట్టి జరిగిందేమిటి? దాన్ని ఎలా పరిష్కారించాలి? అని కాస్త నిదానంగా ఆలోచిస్తే సమస్య దూదిపింజలా తేలి పోకపోయినా శ్రావణమేఘంలా కురుసిపోతుంది. అంటే చివరకు ఎలాగోలా పోతుందన్నమాట. సమస్యకు కుదురులేదు మరి, మన పక్కనే అది ఇల్లు కట్టుకుని కూర్చోదు.
ఈ ఎందుకు? ఏమిటి? ఎలా? ప్రశ్నలు ఈవారంలో నాకు రెండు సార్లు ఎదురయ్యాయి.
ఒకటి కాజా సురేశ్ గారి దగ్గరనుండి నాలుగు రోజుల క్రితం ఒక మెయిల్ వచ్చింది. మేము ఈ వారాంతం 'హమారా' వేదిక ద్వారా ఒక కార్యక్రమం చేస్తున్నాం. మీరు దానిలో పాల్గొని మీ అభిప్రాయం చెప్పాలి అన్నారు.
వెంటనే పై మూడు ప్రశ్నలు వరుసగా దర్శనమిచ్చాయి. అయితే వాటి కర్తను నేను కాదు కాబట్టి సమాధానం వారి నడిగే తెలుసుకుందామని సురేశ్ గారికి ఫోన్ చేశాను. హమారా ద్వారా వారు వివిధ ప్రాంతాల వారిని ఒక వేదిక మీదకు తీసుకొచ్చే ఏర్పాటు చేస్తున్నామని, దానికోసం ఎవరూ పనికట్టుకుని రానక్కరలేకుండా ఇంట్లోనే కెమెరా ఆన్ చేసుకుంటే చాలని చెప్పారు. చాలా ఆనందం కలిగింది. వారు నన్ను ఆహ్వానించినందుకు కాదు! ఇలాంటి ఓ పద్ధతికి శ్రీక్రారం చుట్టినందుకు. ఇక ఎలా, ఏమి చెప్పాలన్న విషయానికి నాకు తోచింది, తోచినవిధంగా చెప్పొచ్చని అర్ధమైంది.
ఇంతకూ అసలు విషయం మీకు చెప్పనే లేదు కదూ! అదేనండీ వారు నాతో ప్రస్తావించిన కార్యక్రమం గురించి. మన పిల్లలకు తెలుగు ఎందుకు నేర్పించాలి? ఎలా నేర్పించాలి? ఎంతవరకు నేర్పించాలి? ఇవీ అంశాలు.
ఆ మొదటి ప్రశ్న చాలా సర్లే విన్నాము, మాకు తోచిన సమాధానం చెప్పాము. ఇప్పుడీ చర్చద్వారా పలువురి అభిప్రాయాలు తెలుసుకోవచ్చని ఆసక్తి కలిగింది. ఇక ఎలా నేర్పించాలి? ఎంతవరకు నేర్పించాలి? అన్న ప్రశ్నలకు మేము ఆచరిస్తున్న విధానాన్నే చెప్పొచ్చు. పైగా అవన్నీ తల్లిదండ్రుల సలహా మేరకు మేము అనుసరిస్తున్నవిధానాలు, విద్యార్ధులు ఆమోదం తెలిపిన బోధనా పద్ధతులూనూ.
ఈ శనివారం మధ్యాహ్నం గంటన్నర అనుకున్న చర్చ రెండున్నర గంటల పాటు ఆసక్తికరంగా సాగింది. ఆ వివరాలన్నీ హమారా సైట్లో వున్నాయి. పైగా ఏ నిముషానికి ఏమి మాట్లాడామో చాలా ఓపిగ్గా అక్కడ పొందుపరిచారు. ఆ సంభాషనంతా యూ ట్యూబ్ మేము మాట్లాడుతున్నప్పుడే ప్రసారం చేశారు. మీరు కూడా విని మీ అభిప్రాయలు మాతో పంచుకుంటే అవి ఎంతో మందికి ఉపయోగపడొచ్చు. ఇంకో విషయం ఏమిటంటే అక్కడ ఎలా చెప్పాలి, ఎంతవరకు చెప్పాలి, ఏమి చెప్పాలన్న విషయాలపై వారు ఎలాంటి అభిప్రాయాలను వ్యక్తం చేశారో అవన్నీ మా పాఠ్యాంశాలలో ఉన్నవే. మేమేమీ మార్చుకోనక్కర్లేదని అర్ధమైంది. ఆ సంభాషణ విన్న మా ఉపాధ్యాయులందరూ కూడా నా అభిప్రాయంతో ఏకీభవించారు.
ఇక ఆ ప్రశ్నలు రెండవ సారి నిన్న రాత్రి ఎదురయ్యాయి.
జ్యోతి వలభోజగారు "మీ ఫేస్ బుక్ వాల్ ఒకసారి చూసుకోండి." అని మేసేజ్ పెట్టారు. ఏమిటా అనుకుంటూ వెళితే అక్కడ ఆవిడ షేర్ చేసిన నవతెలంగాణా లింక్ కనిపించింది. చూడగానే చాలా సంతోషంగా అనిపించింది. ఎలా వ్రాశారో చూద్దామని అని ఆ లంకె పట్టుకుని వెళితే 'అక్షర కుసుమం' అంటూ ఇదిగో ఇది కనిపించింది.
సమస్య ఎలా ఇల్లు కట్టుకుని మన పక్కనే పాతుకుని ఉండలేదో, సంతోషం కూడా అంతే. కాని ఆ అనుభూతి మాత్రం గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా గుభాళిస్తూనే ఉంటుంది.
ఆ విధంగా ఈ వారంలో రెండు సార్లు ఆ ప్రశ్నలు శుభ సందర్భంలోనే ఎదురయ్యాయి. హమారా టీం కు, నవతెలంగాణా పత్రికకు, శ్రమ తీసుకుని ఈ బ్లాగులను పరిచయం చేసిన భారతిగారికి ధన్యవాదాలు.
అనుభవపూర్వకంగా తెలుసుకున్నదేమిటంటే ఎందుకో ఒకందుకు కొన్ని జరుగుతాయి. వాటిలో మన ప్రమేయం ఏమీ ఉండదు, కాబట్టి ఆ ప్రశ్న పక్కన పెట్టి జరిగిందేమిటి? దాన్ని ఎలా పరిష్కారించాలి? అని కాస్త నిదానంగా ఆలోచిస్తే సమస్య దూదిపింజలా తేలి పోకపోయినా శ్రావణమేఘంలా కురుసిపోతుంది. అంటే చివరకు ఎలాగోలా పోతుందన్నమాట. సమస్యకు కుదురులేదు మరి, మన పక్కనే అది ఇల్లు కట్టుకుని కూర్చోదు.
ఈ ఎందుకు? ఏమిటి? ఎలా? ప్రశ్నలు ఈవారంలో నాకు రెండు సార్లు ఎదురయ్యాయి.
ఒకటి కాజా సురేశ్ గారి దగ్గరనుండి నాలుగు రోజుల క్రితం ఒక మెయిల్ వచ్చింది. మేము ఈ వారాంతం 'హమారా' వేదిక ద్వారా ఒక కార్యక్రమం చేస్తున్నాం. మీరు దానిలో పాల్గొని మీ అభిప్రాయం చెప్పాలి అన్నారు.
వెంటనే పై మూడు ప్రశ్నలు వరుసగా దర్శనమిచ్చాయి. అయితే వాటి కర్తను నేను కాదు కాబట్టి సమాధానం వారి నడిగే తెలుసుకుందామని సురేశ్ గారికి ఫోన్ చేశాను. హమారా ద్వారా వారు వివిధ ప్రాంతాల వారిని ఒక వేదిక మీదకు తీసుకొచ్చే ఏర్పాటు చేస్తున్నామని, దానికోసం ఎవరూ పనికట్టుకుని రానక్కరలేకుండా ఇంట్లోనే కెమెరా ఆన్ చేసుకుంటే చాలని చెప్పారు. చాలా ఆనందం కలిగింది. వారు నన్ను ఆహ్వానించినందుకు కాదు! ఇలాంటి ఓ పద్ధతికి శ్రీక్రారం చుట్టినందుకు. ఇక ఎలా, ఏమి చెప్పాలన్న విషయానికి నాకు తోచింది, తోచినవిధంగా చెప్పొచ్చని అర్ధమైంది.
ఇంతకూ అసలు విషయం మీకు చెప్పనే లేదు కదూ! అదేనండీ వారు నాతో ప్రస్తావించిన కార్యక్రమం గురించి. మన పిల్లలకు తెలుగు ఎందుకు నేర్పించాలి? ఎలా నేర్పించాలి? ఎంతవరకు నేర్పించాలి? ఇవీ అంశాలు.
ఆ మొదటి ప్రశ్న చాలా సర్లే విన్నాము, మాకు తోచిన సమాధానం చెప్పాము. ఇప్పుడీ చర్చద్వారా పలువురి అభిప్రాయాలు తెలుసుకోవచ్చని ఆసక్తి కలిగింది. ఇక ఎలా నేర్పించాలి? ఎంతవరకు నేర్పించాలి? అన్న ప్రశ్నలకు మేము ఆచరిస్తున్న విధానాన్నే చెప్పొచ్చు. పైగా అవన్నీ తల్లిదండ్రుల సలహా మేరకు మేము అనుసరిస్తున్నవిధానాలు, విద్యార్ధులు ఆమోదం తెలిపిన బోధనా పద్ధతులూనూ.
ఈ శనివారం మధ్యాహ్నం గంటన్నర అనుకున్న చర్చ రెండున్నర గంటల పాటు ఆసక్తికరంగా సాగింది. ఆ వివరాలన్నీ హమారా సైట్లో వున్నాయి. పైగా ఏ నిముషానికి ఏమి మాట్లాడామో చాలా ఓపిగ్గా అక్కడ పొందుపరిచారు. ఆ సంభాషనంతా యూ ట్యూబ్ మేము మాట్లాడుతున్నప్పుడే ప్రసారం చేశారు. మీరు కూడా విని మీ అభిప్రాయలు మాతో పంచుకుంటే అవి ఎంతో మందికి ఉపయోగపడొచ్చు. ఇంకో విషయం ఏమిటంటే అక్కడ ఎలా చెప్పాలి, ఎంతవరకు చెప్పాలి, ఏమి చెప్పాలన్న విషయాలపై వారు ఎలాంటి అభిప్రాయాలను వ్యక్తం చేశారో అవన్నీ మా పాఠ్యాంశాలలో ఉన్నవే. మేమేమీ మార్చుకోనక్కర్లేదని అర్ధమైంది. ఆ సంభాషణ విన్న మా ఉపాధ్యాయులందరూ కూడా నా అభిప్రాయంతో ఏకీభవించారు.
ఇక ఆ ప్రశ్నలు రెండవ సారి నిన్న రాత్రి ఎదురయ్యాయి.
జ్యోతి వలభోజగారు "మీ ఫేస్ బుక్ వాల్ ఒకసారి చూసుకోండి." అని మేసేజ్ పెట్టారు. ఏమిటా అనుకుంటూ వెళితే అక్కడ ఆవిడ షేర్ చేసిన నవతెలంగాణా లింక్ కనిపించింది. చూడగానే చాలా సంతోషంగా అనిపించింది. ఎలా వ్రాశారో చూద్దామని అని ఆ లంకె పట్టుకుని వెళితే 'అక్షర కుసుమం' అంటూ ఇదిగో ఇది కనిపించింది.
సమస్య ఎలా ఇల్లు కట్టుకుని మన పక్కనే పాతుకుని ఉండలేదో, సంతోషం కూడా అంతే. కాని ఆ అనుభూతి మాత్రం గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా గుభాళిస్తూనే ఉంటుంది.
ఆ విధంగా ఈ వారంలో రెండు సార్లు ఆ ప్రశ్నలు శుభ సందర్భంలోనే ఎదురయ్యాయి. హమారా టీం కు, నవతెలంగాణా పత్రికకు, శ్రమ తీసుకుని ఈ బ్లాగులను పరిచయం చేసిన భారతిగారికి ధన్యవాదాలు.
