Monday, March 19, 2012

వాకిట్లో ముగ్గులు...వంటి౦ట్లో దోశలు

      నెల్లూరికొచ్చి అప్పుడే రెండు రోజులయిపోయింది. ఇంటికొచ్చిన వాళ్ళందరికీ మా ఊరి కబుర్లు చెప్పడమూ అయింది. ఇంతకూ మా అమ్మమ్మవాళ్ళ ఇంట్లో ఎవరెవరు ఉంటారో చెప్పనేలేదు కదూ! అమ్మమ్మ తాతయ్య, పిన్ని, ఇద్దరు మామయ్యలు, చుట్టుపక్కల ఊర్లలో చదువుకునే సౌకర్యంలేక అమ్మమ్మవాళ్ళ ఇంట్లో ఉండి చదువుకునే చుట్టాల పిల్లలూ, హాస్పిటల్ కి, పెళ్ళిళ్ళ షాపింగ్ లకూ, కోర్టు పనులకూ, ఊరికే చూసిపోవడానికీ వచ్చే పెద్దవాళ్ళూ ఉండేవాళ్ళు. పశువుల పాకలో రెండు ఎద్దులు, మూడు బర్రెలు, రెండు దూడలు, గాడి, కుడితొట్టి, దిబ్బ ఉండేవి.

      రాత్రిళ్ళు మేడమీద అందరం వరుసగా పరుపులు వేసుకుని చుక్కల్ని చూస్తూ కబుర్లు చెప్పుకుంటూ పడుకునేవాళ్ళం. అప్పుడేగా సప్తఋషిమండలి, అరుంధతి నక్షత్రం, పిల్లలకోడి, వేగుచుక్క వీటన్నిటి గురించి తెలుసుకుందీ! ఆకాశంలో నెలవంకను చూస్తూ పడుకోవడం భలే ఉండేదిలే. ఇంటిపక్కనున్నవేపచెట్టు మీద ఉన్న కాకులు ఆరు గంటలకే నిద్ర లేపేసేవి. కళ్ళు తెరిచి చూస్తే ఒక్క మబ్బు తునక కూడా లేని లేతనీలపు ఆకాశం కనిపించేది. తల పక్కకు తిప్పితే ఇంటిమీదకు వచ్చిన పచ్చని వేపకొమ్మ నిండా తెల్లనిపువ్వులతో నవ్వులు రువ్వుతుండేది. పిట్టగోడ దగ్గరకు వచ్చామనుకోండి. వాకిలి ఊడ్చేవాళ్ళు, కళ్ళాపి చల్లేవాళ్ళు, ముగ్గులేసే వాళ్ళు, బొగ్గుతో పళ్ళుతోమేవాళ్ళు, కుళాయి దగ్గర నీళ్ళు పట్టేవాళ్ళు కనిపించేవాళ్ళు. లేచి దుప్పటి మడతబెట్టి పరుపు చుట్టేసి కిందకు వెళ్ళిపోవడమే, పరుపు లోపల పెట్టే పని నాది కాదు. ఎందుకంటే అది చాలా బరువు కదా పెద్దవాళ్ళెవరైనా పెడతారన్నమాట.

       ఇక మెట్లు దిగి కిందకు రాగానే వాకిట్లో బుల్లి ముగ్గు శుభోదయం పలికేది. వరండాలో తాతయ్య పడక్కుర్చీలో కూర్చుని హిందూ పేపర్ చదువుతూ ఉండేవారు. పేపరు... తాతయ్య, పేపరు... తాతయ్య. ఈ దృశ్యం మనం రోజుమొత్తంలో చాలా సార్లు చూస్తాం. పడక్కుర్చీ వైపు చూస్తే పేపరు మొదటి పేజీనో, మధ్య పేజీనో, చివరి పేజీనో కనిపించాలన్నమాట. పొరపాటున తాతయ్య కనిపించారనుకోండి, "జ్యోతీ పేపర్ చదువు" అని పిలుస్తారు. పోనీలే తాతయ్య ముచ్చటపడుతున్నారని పేపర్ చదవుతుంటానా, అలా కాదు, "పెద్దగా చదువ్" అంటారు. ఆ ఇంగ్లీష్ పేపర్ గాట్టిగా పైకి చదవాలి, తాతయ్య ఒక్కో పదం దగ్గర ఆపి అర్థాలు అడుగుతుంటారు. కాబట్టి ఏ సమయంలోనైనా తాతయ్యను చేతిలో పేపర్తో గాని చూశామా చప్పుడు చేయకుండా అక్కడినుండి వెళ్ళిపోవాలి.

      లోపలకు వెళ్ళగానే  పెద్దదో చిన్నదో అంచున్న చీర కట్టుకుని పావలా అంత బొట్టు, ముడి చుట్టూ పూలు పెట్టుకుని వేరుశనగ పప్పు వేపుతూనో, అప్పటికే వేపడం అయిపోతే చేటలో పప్పులు వేసుకుని పొట్టు చెరుగుతూనో అమ్మమ్మ కనిపిస్తుంది. ఇటుకరంగు పొట్టు గాలికి ఎగురుతుంటే చూడడానికి ఎంత 
బావు౦టుందనుకున్నారూ! తోడుగా అమ్మమ్మ గాజుల శబ్దం. నన్ను చూడగానే, "లేచామ్మా, పళ్ళు తోంకుని మొహం సుబ్బరంగా సబ్బేసి కడుక్కో పాల్దాగుదువు గాని" అంటుంది. "పేస్టు కొంచెం వేస్కో నాయినా, వేస్టు జేయబాక" అని చెప్పడం మాత్రం మరచిపోదు. మొహం కడుక్కుని రాగానే "టవల్ దండెం మీద అరేశ్నా?" అని వాకబుచేసి "జయా, పాపకు కొబ్బరినూనె బెట్టి రెండు జెళ్ళెయ్" అని పిన్నికి పురమాయిస్తుంది. ఆడపిల్లలు ఇంట్లో ముచ్చటగా కనిపించాలంట. చింపిరి జుట్లేసుకుని నిద్ర మొహాలతో కనిపిస్తే ఇంటికి దరిద్రం అట. మేమీ పనిలో ఉండగా పచ్చడి తయారవుతుంది. అప్పుడు౦టుంది అసలు ఘట్టం. 

      అమ్మమ్మ వంటి౦ట్లో పొయ్యి దగ్గర కూర్చుని దోశలు వేస్తూ ఉంటుంది. తాతయ్య పేపరు పక్కన పెట్టి వంటి౦ట్లోకి వస్తారు. పెద్దపీట తాతయ్యకు చిన్నపీట నాకు. బాదంకాయ ఆకారం
లో ఉన్న స్టీలు పళ్ళెంలో తెల్లని మెత్తని దోస వేసి ఓ పక్కగా పచ్చడి పెట్టి ఇస్తుంది, ఎన్ని దోసెలు తింటే అన్ని, లెక్కుండదు. దోసెలు కానివ్వండి, ఇడ్లీలు కానివ్వండి, టిఫిన్ ఏదైనా సరే తాతయ్య మాత్రం రెండే తినేవాళ్ళు అమ్మమ్మ ఏ సైజులో వేసినా. నా పని గ్లాసులో నీళ్ళు ముంచి పెట్టుకోవడమే, పెద్దవాళ్ళెవరైనా పక్కనుంటే వాళ్ళకి కూడా నీళ్ళు ముంచి పెట్టడం. టిఫిన్ తింటుండగా మామయ్యలూ, పిన్నీ, అక్కా ఇంటి పక్కనుండే మామయ్యా, ఇంకా చుట్టాలూ అందరూ వంట గది దగ్గరకొచ్చి పీట వాల్చుకుని టిఫిన్ తింటూ కబుర్లు చెప్పుకునే వాళ్ళు. నేను ఆఖరి దోశ వరకూ వేచుండేదాన్ని. మరి అమ్మమ్మ అప్పుడే కదా నాకు కరకరలాడే నూనె దోశ వేసి ఇచ్చేది. ఆ తరువాత పెద్దవాళ్ళందరికీ నేను కాఫీలు ఇచ్చి రావాలి. వాళ్ళు కాఫీ తాగిన తరువాత గ్లాసులు తెచ్చి జల్దాట్లో వేయడం మరచిపోకూడదు. లేకపోతే గ్లాసులో మిగిలిన కాఫీ దొర్లి ఈగలు ముసురుతాయి కదా! 

ఈ లోగా "మా, ఏ౦ జేస్తండారు?" అంటూ వెనుక వీధిలో ఉండే ఇంకో పిన్ని వంటింటి గోడ బైటనుండి పలకరిస్తుంది. 
"ఏం లా దోశలు ది౦ట౦డాం. లోపలికి రారాదా రెండు దోశలు తిందువుగాని" అంటూ వంటింటి రెండో గుమ్మం గట్టు దగ్గరకు వస్తుందమమ్మ.
"అప్పుడే తొమ్మిదవతా ఉంది. నేనాఫీసుకి పోబళ్ళా. ఇడ్లీ దినేసొచ్చినాన్లె." అ౦టుంది పిన్ని.
"పిలకాయలు టిఫిన్ జేసినారా?" 
"ఆ జేసినారు. సరే నేను బోతండా. జోతమ్మా కాస్త పిలకాయలు ఇంట్లోకొచ్చినారో లేదో జూడు" అని చక్కాబోతుంది. 
ఇవన్నీ అయ్యేప్పటికి "హోటల్ మమత వారి సమయం తొమ్మిది గంటలు" అని రేడియోలో చెప్తారు. ఈ వ్యవహారం అ౦తా వంటింటి గట్టుమీద నిలబడి కాళ్ళెత్తి చూస్తుంటామన్నమాట, లేకపోతే కనిపించదుగా మరీ.

     ఈ పూట  దోశలు మరీ ఎక్కువగా తినేశానేమో భుక్తాయసంగా ఉంది కొంచెం విశ్రాంతి తీసుకుని మిగిలిన కబుర్లు రేపు చెప్పుకుందాం.

27 comments:

  1. సూపర్ జ్యోతిర్మయిగారు... మీ పోస్టు నిండా మా అమ్మమ్మే కనిపించిందండీ.. Very Nice :)

    ReplyDelete
  2. మీఅమ్మమ్మ ఇంటి నడాన నిలబడి అన్నీ జూసినట్టుండాదమ్మా, దోశదినబడ్లేదుగాని..

    ReplyDelete
  3. హ హ వాకిట్లో ముగ్గులు...వంటి౦ట్లో దోశలు, ఇది చూసి మా కడుపులో ఎలుకలు అనుకుంటూ మీ బ్లాగు లోకి వచ్చా :) ఇక్కడ చూస్తేనేమో చిన్నప్పటి జ్యోతిని చూపిస్తున్నారు బావున్నాయండి మీ కబుర్లు !

    ReplyDelete
  4. మొన్నేమో పెసరట్ట్లు గుర్తుకు తెచ్చారు శర్మగారు.ఈ రోజు మీరు దోసలు గుర్తుకు తెచ్చారు, అమ్మమ్మ తాలుకా జ్ఞాపకాలని కూడా. మీ పోస్ట్ నచ్చింది నాకు.బాగా రాసారు.

    ReplyDelete
  5. జ్యోతిర్మయి గారు,
    అమ్మమ్మ ఇంట్లో దోసెలు ఘట్టం, అయింది, ఇంక తరవాత ఏం చేపతరబ్బా??
    అనిపించి..ఈ లోపల నేను, నా ఇంట్లో ఇంకొరు, వెరసి, ఇద్దరం కి ఎంత పప్పు,
    ఎంత బియ్యం పడేయల్నా? అని ఆలోచిస్తూ..
    మన బుల్లి, బుల్లి ఇల్లు, చిన్న చిన్న మనసులు, ఎప్పటి కీ అమ్మమ్మా
    అంతా విశాలం అవవు కదా అని బెంగ పుట్టి..
    వసంతం.

    ReplyDelete
  6. ఏమిటో ..దోసె పెనం పై వేసి..వాకిట్లో ముగ్గు పెట్టడానికి వెళ్లి వచ్చే సరికి దోసె మాడి మసి బొగ్గు అయి ఉంటుంది..అది కథ అనుకుని ..వచ్చాను.. చూస్తే..అమ్మమ్మ దోసెలు.
    నెల్లురో ళ్ళు ..భోగి పండకకి.. దోసెలలో..కోడికూర తింటారు. నాకు మాత్రం అది నచ్చదు.అది గుర్తుకొచ్చింది.

    వేసవి సెలవల కబుర్లు ఎండా కాలం అయ్యేదాకా చెపుతారా..ఏమిటీ.. త్వరగా చెప్పండమ్మా..జోతమ్మా.. !

    ReplyDelete
  7. బాగున్నాయి కబుర్లు .

    ReplyDelete
  8. "జ్యోతిర్మయి" గారూ ...
    ఉదయాన్నే ముగ్గులు, వేడి వేడి దోశలు కబుర్లు బాగున్నాయండీ..
    మీ ఇంటి పక్కన ఉన్న వేప చెట్టు,దాని మీద కాకులు,వేప పూత ..
    ఇదే సీన్ మా అమ్మా వాళ్ళింటి దగ్గర వుంటుంది..
    కాకపొతే ఆ వేపచెట్టు మీద కోతులు వుంటాయి కాకులు కాదు.
    (అక్కడ కోతులు ఎక్కువలెండి) :)

    "వనజవనమాలి" గారూ.. దోశెల్లో కోడి కూర
    మాకు కూడా చాలా ఇష్టమండీ..

    ReplyDelete
  9. జీవితము లోన ‘ ఒకసారె ‘ చేరవచ్చి
    కరిగి పోయి మరెన్నడు తిరిగి రాని
    ‘ బాల్యమును ‘ మర్ల దెచ్చిన భాగ్య శాలి !
    ధన్యవాదములమ్మ ! జ్యోతమ్మ ! మీకు

    బ్లాగు: సుజన-సృజన

    ReplyDelete
  10. చాలా బాగున్నయండీ కబుర్లు .... మరి భోజనానికేంటో..... :-)

    ReplyDelete
  11. బాగుంది అండి, మనసుకు కనిపించేలా చెప్పారు...

    ReplyDelete
  12. వావ్, దోసలె!

    Good to go through childhood memories! Back to Future !


    చీర్స్
    జిలేబి.

    ReplyDelete
  13. అమ్మాయి దోశలంటోంది ఏమిటీ అని చూస్తే చదివేదాకా కరంటు ఉంచి, యములాడు ప్రాణం పట్టుకుపోయినట్లు కరంటు పీకేశాడు, కామెంటు రాద్దామనుకునేసరికి. చిన్న నాటి ముచ్చట్లు, ఆనందమానంద మాయెనే!!!

    ReplyDelete
  14. @ శోభ గారూ అమ్మమ్మను తలచుకుంటే మనసు నిండిపోతుంది కదండీ..ధన్యవాదాలు.

    @ విజయమోహన్ గారూ ధన్యవాదాలు.

    @ నాగేస్రావ్ గారూ స్వాగతం..ఇన్నాళ్ళకు మిమ్మల్ని చూసే భాగ్యం కలిగించారు. మా అమ్మమ్మ ఇంటి నడాన ఎన్ని ముచ్చట్లో..అక్కడ ఉన్న సమయం తక్కువైనా అనుభూతులు మాత్రం మదినిండుగా ఉన్నాయ్. ధన్యవాదాలు.

    ReplyDelete
  15. @ శ్రావ్య గారూ నన్ను నేను చూసుకున్నట్లుగా ఉంది నాకూనూ..అప్పటి అనుభూతుల పరిమళం గుప్పుమంటోంది...ధన్యవాదాలు.

    @ జలతారు వెన్నెల గారూ దోశలయినా, పెసరట్లైనా కరిగిపోయిన కాలాన్ని ఎదటికి తెచ్చుకునే ప్రయత్నమేనండీ...ధన్యవాదాలు.

    ReplyDelete
  16. @ వసంతం గారూ చాన్నాళ్ళ వరకూ ఆ బెంగా నన్నూ వెంటాడేదండీ. ఇప్పుడు దానికి మార్గం కనుక్కున్నాను. ఈ తెలుగు తరగతులూ, నాటికలూ, సామాజిక కార్యక్రమాలూ నా ప్రయత్నాన్ని సుగమనం చేశాయి. చుట్టూ తెలుగువారు ఉండడంతో ఏ పనైనా కలసి చేసుకోవడం అలవాటు చేసుకున్నాం. ధన్యవాదాలు

    @ వనజగారూ నా వంట మీద మీకెంత విశ్వాసమండీ..భోగి రోజు దోశలూ చికెన్ విషయం కొంత వింతగానే ఉంటుంది. అదో అలవాటు అంతే.

    వేసవి కబుర్ల విషయానికి వస్తే చెలం తవ్వాను ఎన్ని జ్ఞాపకాల ఊరుతాయో మరి. మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.

    ReplyDelete
  17. @ మాలా కుమార్ గారూ ధన్యవాదాలు.

    @ రాజి గారూ కోతులు అక్కడ కూడా ఉన్నాయండీ. ఇంకా ఉదయమే కదండీ మధ్యాహ్నానికి అవికూడా వచ్చేస్తాయండీ..దోశలూ చికేనూ అంటున్నారు మీదికూడా నెల్లూరేనా౦డీ..మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.

    @ మాధవిగారూ మధ్యాహ్నం ఏముంటుందో వేచిచూద్దాం. నేను వ్రాస్తున్న ప్రతి టపాను చదివి వ్యాఖ్య పెట్టి ప్రోత్సహిస్తున్నందుకు మీకు బోలెడు ధన్యవాదాలు.

    ReplyDelete
  18. @ రాజారావు గారూ మీ వ్యాఖ్యకు కళ్ళు చమర్చాయండీ..మీ పద్యాన్ని నేను పదిలంగా దాచుకుంటాను. మీరు పెద్దవారు నన్ను మీరని మన్నించకండి..ధన్యవాదాలు.

    @ తెలుగు పాటలు గారూ నా రాతలు మీ మదిని చేరినందుకు చాలా సంతోషంగా ఉంది. ధన్యవాదాలు.

    ReplyDelete
  19. @ కొత్తావకాయ గారూ ధన్యవాదాలు.

    @ జిలేబిగారూ ఎన్నిసార్లు తిన్నా అవి 'వావ్ దోశలే' నండీ..చిన్ననాటి ముచ్చట్లు రాస్తుంటే ఆ ఆనందం ద్విగృణీకృతం అయినట్లుగా ఉంది. ధన్యవాదాలు.

    @ బాబాయిగారూ చిన్నన్నాటి ముచ్చట్లు తలచుకుంటుంటే ఆ రోజులన్నీ తిరిగి వచ్చినట్లుగా ఉంది. ఆలస్యమైనతేనేం మీరు అమ్మాయి అన్న పిలుపు గురించి నేనో పెద్ద టపా వ్రాసుకోవాలి. మీ వ్యాఖ్య కనిపించగానే మీరు మా నట్టి౦ట్లోకి వచ్చినట్లుగా ఉంటుంది. ధన్యవాదాలు.

    ReplyDelete
  20. ఎంత బావుందనీ! ఎవరైనా మీ అమ్మమ్మగారిలాగా కమ్మని మెత్తని తెల్లని దోశలు వేసి ఆ వేరు సెనగ పచ్చడితో తింటూ వంటింట్లో కూచుని కబుర్లు చెప్పాలనిపించింది.

    అందరం వేసవి రాత్రుల్లో వరసాగ్గా మంచాలో పరుపులో వేసుకుని పడుకుని, ఆ చుక్కల గురించి మాట్లాడుకోడం, చందమామ కథలు చెప్పుకోడం, మధ్య మధ్యలో దాహం వేసినా వేయకపోయినా సిమ్హం మూతి ఉన్న కూజా లోంచి చల్లని నీళ్లు తాగడం....ఎంత బాగుండేది.

    దోసె కంటే కమ్మని పోస్టు!

    కర కర లాడే నూనె దోసె_______ సూపర్

    ReplyDelete
  21. సుజాత గారూ మీరు మొదటి సారేమో నా బ్లాగుకు రావడం. చాలా సంతోషమండీ.
    ఆ వేసవీ..ఆ రాత్రులూ ఏమైపోయాయో కదా..'సింహం మూతి కూజా' భలే గుర్తుచేశారు. ఇలా అన్నీ గుర్తుతెచ్చుకుంటుంటే ఆ రోజులే తిరిగి వచ్చినట్లుగా ఉంది..ధన్యవాదాలు.

    ReplyDelete
  22. జ్యోతిర్మయి గారూ,
    కాసేపు నెల్లూరులో ఓ ఉదయం చూపించేశారు, మరి మధ్యానం సంగతుల్తో రేపు పెందలాడే వచ్చెయ్యండి ;)
    బాగుందండీ మీ నెల్లూరు వాతావరణం, భాషా...తమాషాగా...

    ReplyDelete
  23. ముచ్చట్లు దోశలలో చుట్టి పంచారు.అమోఘం!

    ReplyDelete
  24. @ చిన్ని ఆశ గారూ భాష..తమాషా ప్రాస కలిపేశారు..మధ్యాహ్నం ముచ్చట్లు వ్రాయమని తొందర పెట్టారుగా వ్రాసేసానండీ..ధన్యవాదాలు.

    @ ఉమాదేవి గారూ మీ వ్యాఖ్య ఘుమఘుమలాడి పోతోంది...ధన్యవాదాలు

    ReplyDelete
  25. మీరు నెల్లూరు యాసలో రాసే అనుభవాలు..అన్ని జిల్లాలు వాళ్లకు.. మా గోదావరి జిల్లా వాళ్లకు కూడా ఆనందాన్ని ఇస్తాయి.షేర్ చేస్తున్న.

    ReplyDelete

వాకిట వేసిన ముగ్గును చూసి గుమ్మం దాటి పలకరించే మీ అభిమానానికి నమస్సుమాంజలి.