ఉనికి

         ఆకాశమంతా చాలా కోలాహలంగా వుంది. సూర్యుడు, చెంద్రుడు,  మేఘాలు, నక్షత్రాలు, మెరుపులు అన్నీ కొలువు తీరి వున్నాయి. ఓ మేఘం చాలా కోపంగా కనిపించింది. మేఘం ఆగ్రహానికి కారణమేమిటని నెలరాజు ప్రశ్నించగా 'సమస్త చరాచర జగత్తుకి మన ఉనికి  ఎంతో అవసరం కదా! అలాటి మనల్ని మానవుడు పూర్తిగా పట్టించుకోవడం మానివేశాడు' అని మేఘం సమాధాన మిచ్చింది. అయితే మనమందరం  మన మన ప్రయత్నాలు చేద్దాం. ఈ మనుష్యులకు మరో అవకాశం ఇద్దాం, అంతే కాదు ఎవరు మనుషులను తమ వైపు తిప్పుకుంటారో వారే గొప్ప  అని కూడా తీర్మానించుకున్నాయి.

                        *************

            ఉదయాన్నే బాలభానుడు నులి వెచ్చని కిరణాలతో ఆకాశమంతా రంగులమయం చేశాడు. వినీలాకాసం వింత కాంతులతో కన్నుల పండువగా వుంది కాని మనుష్యులేవరూ  అసలు పైకే చూడలేదు. చిన్నబుచ్చుకున్న సూర్యుడు మేఘం చాటున దాక్కున్నాడు. మేఘం గర్వంగా ఓ నవ్వు నవ్వి రకరకాల ఆకృతులతో ఆకాశంలో బొమ్మల కొలువు పెట్టింది. ఏ మనిషీ కనీసం తల కూడా తిప్పలేదు.

           మేఘాన్ని, సూర్యుడిని  చూసి మల్లెలూ, మందారాలు విరగబడి నవ్వాయి. గర్వభంగమైన మేఘం నీలం గా మారి ఓ ఉరుము ఉరిమింది. కోపజ్వాల మెరుపై మెరిసింది. ఆ  ఉరుము, మెరుపుల  కొలహలానికి మనుష్యులు హడావిడిగా ఇళ్ళకు చేరాలని తొందర పడ్డారు కాని. ఆ  నీలి మేఘాల సొగసులని మెరుపుల సోయగాన్ని చూద్దమనైనా అనుకోలేదు.

        చల్లగాలి మేఘాన్ని చూసి జాలిపడి స్వాంతన వచనాలు పలికి సాయం చేద్దామని బలంగా వీచింది. కిటికీలు బిగించుకున్నారు తప్ప ఆ  సందడికీ ఎవరూ స్పందించలేదు. వర్షం ఫక్కున  నవ్వుతూ మీ అందరివల్లా  కాదు చూడండి మనుష్యలకి నీళ్ళంటే ప్రాణం ఇప్పుడు చూడండి ఎలా పరవశించి పోతారో  అంటూ ఝల్లు ఝల్లున కురవడం మొదలెట్టింది. తమ పనులకు అడ్డం వచ్చిందని విసుక్కుంటూ  తలుపులు బిగిచుకుని TV ల ముందు కూర్చున్నారు. చిన్నబుచ్చుకున్న వర్షం టక్కున నిలిచి పోయింది. 

         స్టార్ సేరెమొనీ  అట. మీ అందర్నీ పట్టించుకోని మనుష్యులు మా కోసం  విందులు వినోదాలు  ఏర్పాటు చేశారు వెళ్లి వచ్చి మీకు విశేషాలు చెప్తామని చుక్కలన్నీ సింగారించుకుని ఆ  రాత్రి మరింత ప్రకాశవంతంగా ఆకాశంలొ అందంగా మెరిసి పోతున్నాయి. మనుషులు చాలామంది వస్తున్నారు. అంతా  సందడి సందడిగా వుంది. చుక్కలన్నీ ముసిముసి నవ్వులతో మురిసి పోతున్నాయి. చల్లని సాయంత్రం కరగి  రాత్రయింది. ఎవరూ ఆకాశం వైపు కన్నెత్తైన చూడలేదు. సరికదా  అర్ధం కాని చెవులు హోరిత్తించే సంగీతాన్ని భరించలేని చుక్కలన్నీ వెలవెల పోయాయి.

        ఇలా కాదు ఏక నా ప్రతాపం చూపిస్తాను. మనుష్యుల౦దరకూ  నేనంటే ప్రత్యేక మైన ఇష్ట౦ . 'నెలారాజా వెన్నెలరాజా'  అంటూ నా మీద మధురమైన పాటలు వ్రాసారు. అంటూ నిండు జాబిలి పున్నమి వెలుగులతో  ప్రత్యక్ష మైంది. అసలు మనుష్యులకు అమావాశ్య ఎప్పుడో, పౌర్ణమి ఎప్పుడో చూసే తీరికే లేదని చంద్రుడికి తెలియదు పాపం. ఎవరూ పట్టించుకోని చెంద్రుడు పాపం రోజు రోజుకూ చిక్కిశల్యమై ఆకాశంలో అవసాన దశకు చేరాడు. 

       ఇదంతా చూసిన పుడమి ఇక భరించలేక తన స్నేహితుల భాదలను గమనించి కదలి పోయింది. సముద్రుడు విలయ తాండవం చేసాడు. ప్రపంచమంతా జలమయం. సూర్యుడు, చెంద్రుడు, చుక్కలు, మేఘాలు, మెరుపులు, ఏవీ లేవు ఎటుచూసినా నీరే. ప్రపంచమంతా నీళ్ళల్లో మునిగి పోతో౦ది.

                     

                        *****************

             ఉలిక్కి పడి నిద్ర లేచాడు ప్రకాష్. భావన ప్రక్కనే నిద్ర పోతుంది. తలుపు తెరిచి బయటకు వచ్చాడు. పక్షుల కిల కిలా రావాల నేపద్యంలో ఓ  గులాబి నవ్వుతూ తల ఊపింది. పచ్చని గరిక మీద మెరుస్తున్న మంచు బిందువులు, చిరుగాలికి వుగిసలాడే చివురాకులు. నీలకాశ౦లో వెండి మబ్బులకు బంగారు పూత వేస్తున్న కిరణాలు, గుంపులుగా ఎగురుతున్న పక్షుల సోయగం కనిపించాయి.  ఇంత అద్బుత సోయగానికి చిత్తరువై  అలోకికమైన అందాన్ని  చవిచూచాడు.

           మనషి కూడా ప్రకృతిలో భాగమేనని తనకు వచ్చిన కలని గుర్తు చేసికుంటూ, ఇంతటి ప్రకృతి సౌందర్యాన్ని తన కుటుంబంతో  పంచుకోవడాని ఓ అడుగు ముందుకు వేసాడు.


తొలి ప్రచురణ వాహినిలో....